رضا منصورنیا

مدیریت رسـانه و ارتبـاطـات
۱۷
شهریور

Corporate Social Responsibility به اختصار CSR یا همان مسؤولیت اجتماعی شرکت ها روایت جدیدی است که این روزها در حوزه تجارت در پهنه گیتی معنای ارزشمندی را در دل خود جای داده ، روایتی است که به نگاه مسؤولانه تجار و شرکتهای تولیدی یا ارایه دهنده خدمات نسبت به جامعه اطراف آنها حکایت دارد.
بی شک هر بنگاه اقتصادی حاصل جرقه ذهن یک فرد یا گروه در مسیر حل مشکل جامعه به منظور دسترسی آنها به کالا یا خدماتی خاص است که با اقبال مخاطبان خود روبرو شده و منافع سرشاری را به حساب سرمایه گذار وارد می کند .
وانگهی ، یک حلقه مفقوده بسیار مهم داریم و آن بخشی از جامعه است که بنام طبقه کم برخوردار شناخته شده و معمولا از دسترسی به امکانات سایر اقشار جامعه بدلایل عدم توزیع عادلانه ثروت جامانده است. آنها خانواده هایی هستند که عمدتاً شامل سرپرست خانوار ذکور نبوده یا در صورت حیات از توانایی لازم برای درآمد مناسب جهت تامین خانواده شان بازمانده است که به خانواده آنها نام بدسرپرست را می توان اطلاق کرد . در عین حالی که در سوی دیگر می توان بطن جامعه را بعنوان مخاطبان اصلی برندهای کالا و خدمات شناخت ؛ صاحبان این دست کسب و کارها از قِبَل ثروتی از محل سودهای مشخص به مجموعه درآمدهای خود افزوده اند ، بلحاظ عُرفی موظفند تا بخشی از قشر نیازمند یا ناتوان را در دسترسی به امکانات حداقلی اجتماعی و اقتصادی یاری کنند و اینجاست که مقوله ی مسؤولیت اجتماعی هویت می یابد.
این بدان معناست که شکل گیری و تحقق توسعه به معنای واقعی درگرو توجه بخش برخوردار به سایر ذی نفعان نیمه برخوردار یا کم برخوردار شهر و کشور خودش است و این یک وظیفه گاه ملی یا فراملی است که برای بهبود وضع نوع بشر ورود کرده و در کنار روند تجارت خود ، بازوی کمکی برای جامعه باشد .
از همین رو سازمان ملل متحد پیمانی غیر الزام آور را برای تشویق مشاغل در سراسر جهان به اتخاذ سیاست های پایدار و دارای مسئولیت اجتماعی و گزارش دادن در مورد اجرای آنها تعریف کرده که تحت نام United Nations Global Compact شناخته می شود.
قرارداد جهانی سازمان ملل متحد یک چارچوب مبتنی بر اصول برای مشاغل است که ده اصل را در زمینه های حقوق بشر ، کار ، محیط زیست و مبارزه با فساد بیان می کند . بر اساس قرارداد جهانی ، شرکت ها با آژانس های سازمان ملل ، گروه های کارگری و جامعه مدنی در اجرای این برنامه مشارکت دارند و حتی شهرها هم می توانند از طریق برنامه شهرها به پیمان جهانی بپیوندند.
پیمان جهانی سازمان ملل متحد بزرگترین طرح پایداری شرکتی جهان( معروف به مسئولیت اجتماعی شرکتی) با 13000 مشارکت کننده بخش خصوصی و سایر ذینفعان در بیش از 170 کشور جهان است که دو هدف " اجرای ده فرمان در فعالیت های تجاری در سراسر جهان" و "سرعت بخشی به اقدامات مرتبط" را در حمایت از اهداف گسترده تر سازمان ملل ، همچون اهداف توسعه هزاره (هزاره) و اهداف توسعه پایدار (اهداف توسعه پایدار) در دستور کار دارد.
اما می توان گفت ده فرمانی که پیشتر به آن اشاره کردیم و مهمترین رویکرد مسؤولیت های اجتماعی شرکتی برابر تعریف سازمان ملل شامل می شود به قرار زیر است :
اصل اول: کسب و کارها باید از حمایت و احترام به حقوق بشر که در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده است، حمایت کنند؛
اصل دوم: اطمینان حاصل کنید که در موارد نقض حقوق بشر شراکت ندارند.
اصل سوم: کسب و کارها باید از ﺁزادی انجمن و به رسمیت شناختن مؤثر حق چانه زنی جمعی حمایت کنند؛
اصل چهارم: حذف هر نوع کار اجباری ؛
اصل پنجم: لغو مؤثر کار کودکان؛
اصل ششم: رفع تبعیض در مورد اشتغال ؛
اصل هفتم: کسب و کارها باید از یک رویکرد احتیاطی در برابر چالش های زیست محیطی حمایت کنند؛
اصل هشتم: انجام ابتکارهایی برای ارتقای مسئولیت های زیست محیطی بیشتر؛
اصل نهم: تشویق توسعه و انتشار فن ﺁوری های سازگار با محیط زیست ؛
و
اصل دهم: کسب و کارها باید با فساد در تمامی اشکال ﺁن از جمله اخاذی و رشوه خواری مبارزه کنند.

اگرچه شاید در ایران و حتی بسیاری از کشورهای توسعه یافته هم با مبانی این اصول فاصله ها استوار است اما سعی در رسیدن به صلح و احترام به اصل برابری مهمترین عاملی است که در صورت تحقق آن می توان ، زمین را محلی بهتر برای زیست کردن یافت .

  • رضا منصورنیا
۱۳
شهریور

آیین اهدای جهیزیه بنیاد نیکوکاران شریف | شهریور 1397

بنیاد نیکوکاران شریف به ۱۰۰ نوعروس مددجو در تهران ، گیلان و سایر نقاط کشور، حواله جهیزیه اهدا کرد.

رضا منصورنیا مدیر ارتباطات و توسعه ­بنیاد نیکوکاران شریف در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما با بیان اینکه ۳۰ نفر از این نوعروسان، مددجویان تهرانی و بقیه از دیگر شهرستان‌ها هستند، گفت: از جمله اقلام جهیزیه اهدایی مهمترین لوازم زندگی شامل یخچال، اجاق گاز، ماشین لباسشویی، سرویس ظروف تفلون، یک تخته فرش، سرویس خواب و چرخ خیاطی است که همه این لوازم برای هر عروس سه میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تمام شده است.

وی افزود: این جهیزیه‌ها که همه ساخت داخل هستند به همت خیران و کارخانه داران نیک اندیش اهدا شده است.۱۰ هزار مددجو تحت پوشش ­بنیادنیکوکاران شریف هستند.

لینک اصلی خبر : http://bit.ly/2PAPddF

  • رضا منصورنیا
۲۶
دی

  • رضا منصورنیا
۱۷
آبان

بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری های ایران در حالی پایان یافت که مصلای تهران در مقایسه با سالهای قبل بیشتر میزبان رسانه های دولتی و نام های کمتر آشنای مطبوعاتی بود .

بحران مطبوعات در ایران از چند سال قبل و با بالا گرفتن تب شبکه های اجتماعی در ایران حتی برندهای مطرح را هم در نوردید و اگرچه در ظاهر هنوز هم بخش بازرگانی برخی نشریات تیراژهای فرضی را برای حفظ مشتریان خود به آنها می گویند ولی در واقع سیر نزولی اقبال مردم به رسانه های مکتوب ، چیزی فراتر از اینها است .

با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید ، برنامه هایی برای برون رفت از این بحران از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد ایران در قالب ارایه یارانه های مطبوعاتی به رسانه ها و همچنین ترغیب مخاطبان در قالب طرحی با عنوان " اشتراک نیم بها " به اجرا رسید که بعلت اجرای بسیار ضعیف و پاسخگو نبودن بموقع مجریان توزیع نشریات ، نارضایتی اغلب مخاطبان را در پی داشت و اکنون با ترک مجلات روزنامه های معتبر از این پروتکل ، چهره ای مشابه نمایشگاه مطبوعات 96 نیز در تارنمای اشتراک دات آِی آر دیده می شود . همچنین در قالب طرحی دیگر نیز بخشی دیگر از معاونت مطبوعاتی برای توزیع مجلات برگشتی در سطح مراکز کم برخوردار و ارایه سوبسید به ناشران ایجاد شد که همچنان در حال فعالیت برای پوشش کسری شدید منابع مالی در رسانه های مکتوب ایرانی است .

از نکات عجیب دورهمی سالانه مطبوعات ایران به عدم حضور رییس جمهور در افتتاحیه یا اختتامیه این رویداد و حضور سایر شخصیت های سیاسی در رده های بعدی مملکتی اشاره کرد که به نوعی از ارزش آن کاسته است . ریزش شدید مطبوعات و مجلات حاضر در سالهای گذشته و حضور اغلب رسانه های حوزوی و دولتی و چند رسانه نوپای در جستجوی نام حکایت از این مهم دارد که بحران مالی حتی این اجازه را نداده است که یک رسانه رقمی حداقل معادل یکصد میلیون ریال را برای مهمترین عرصه قدرت نمایی و ارتباط رو در رو با طرفداران خود را با طیب خاطر انتخاب کند .  

در مصاحبه ای که با یکی از مدیران مجلات مطرح ایرانی داشتم از برنامه قطعی این رسانه برای تغییر کاربری مؤسسه به حوزه دیجیتال و مطالعه برای برون رفت از بحران دربرگیرنده این مجموعه سخن به میان آمد که مبین بخشی از واقعیت ریزش مخاطب به شمار می آید . مخاطبی که تا دیروز محبور بود برای تهیه مطالب چند هزار تومانی را هزینه کند امروز هر صبح و شام از طریق برنامک تلگرام به رایگان صفحه نخست مطبوعات را میبیند و به روز ترین مطالب علمی انگیزشی ، فرهنگی اجتماعی و سیاسی را به چشم بر هم زدنی مرور می کند و به روز ترین پادکست ها و موسیقی ها را می شنود بدون اینکه نگران مسؤولیتی باشد که در کشورهای توسعه یافته از آن به کپی رایت یاد می شود .

در یک جمع بندی کلی شاید بتوان علیرغم گزارش تارنمای رسمی نمایشگاه مطبوعات که به رشد 30 درصدی مخاطبان از این نمایشگاه اذعان داشته است ، آن را ضعیف ترین و بی انگیزه ترین هم آیش رسانه ای ایران در بعد از انقلاب به حساب آورد . از امروز تا یک سال بعد معلوم نیست شاهد چه میزان از تعطیلی ها در این بخش از کشور باید بود ، اما آنچه در افق اطلاع رسانی ایران بیش از هر چیز خودنمایی می کند ، لزوم فعالیت هدفمند بر روی ایجاد رسانه های دیجیتال و هوشمند برای مخاطبی است که با حجم وسیعی از اطلاعات بر بستر تلفن همراه در حرکت است .

  • رضا منصورنیا
۰۴
شهریور

معاون ارتباطات بنیاد نیکوکاران شریف از اقدامات این بنیاد به برنا می گوید؛

آیین اهدای جهیزیه به زوج¬های جوان در آستانه سالروز پیوند آسمانی حضرت امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) صبح امروز در بنیاد شریف تهران برگزار شد. در این مراسم ۵۰ جهیزیه و کمک هزینه ازدواج به جوانان نیازمند اهدا شد. 25 جهیزیه به نیازمندان در تهران و ۲۵ جهیزیه به نیازمندان ساکن شهرستان ها تعلق گرفت.

به گزارش خبرنگار اجتماعی برنا ، دکتر شیوا محمدی نیک ، مدیر عامل بنیاد امور خیریه نیکوکاران شریف در پاسخ به سوال خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری برنا  درباره سابقه این بنیاد و چگونگی جذب نیازمندان در این بنیاد می گوید : «این بنیاد از سال 1393 کارش را شروع کرده و زیر نظر پلیس امنیت  کل کشور فعالیت می کند. نیازمندان را یا خودمان شناسایی می کنیم یا توسط حامیانی که که با بنیاد همکاری می کنند، به بنیاد معرفی می شود و یا از طریق تبلیغات بنیاد جذب می شوند. بعد از این که  درخواست متقاضی ثبت شد، تیم بازرسی ما می رود و بررسی لازم را انجام می دهد تا واقعا فرد مقابل نیازمند باشد و شرایط لازم را داشته باشد .سپس تدارکات لازم برای تهیه جهیزیه انجام می شود و این جهیزیه ها به دست نیازمندان می رسد . کل اقلام به شکل اهدایی است و هیچ کدام از نیازمندان هیچ مبلغی پرداخت نخواهند کرد. »

محمدی نیک درباره توزیع جهیزیه ها به شکل  نقدی و غیر نقدی می افزاید : «پنجاه جهیزیه ای که در نظر گرفته ایم،25 عدد در تهران با وانت درب منزل نیازمندان برده می شود و 25 متقاضی شهرستان از طریق واریز مبلغ معادل که بین دو نیم میلیون و سه میلیون تومان است ، این کمک صورت می گیرد . غیر از این ، کمک هزینه ازدواج هم داریم که بین 500 تا یک میلیون در نظر گرفته می شود. »

طبیعی است که یکی از دغدغه های متقاضایان تهیه مسکن باشد . محمدی نیک در این باره می گوید : « چون اغلب به طبقه پایین شهر تعلق دارند،اجاره خانه خیلی اندکی می پردازند و معمولا از طریق همین مبالغی که کمک می شود،تامین خواهد شد.»

رضامنصورنیا معاون ارتباطات بنیاد نیکوکاران شریف،مهمترین تلاش بنیاد را کمک به استقلال نیازمندان عنوان می کند: « اغلب از یک تا چندین سال تحت پوشش ما  هستند. نیت و نگاه ما این است که حداقل زمان ممکن این آدمها را به استقلال مالی برسانیم.بیشتر سعی می کنیم به آنها ماهیگیری یاد بدهیم تا اینکه ماهی به آنها هدیه دهیم. »

مدیر روابط عمومی بنیاد شریف درباره کمک بنیاد بعد از ازدواج به نیازمندان می گوید : اگر پتانسیل و توانایی لازم را داشه باشند با مددکاران صحبت می کنیم و وام های کارآفرینی به آنها تعلق می گیرد.

  • رضا منصورنیا
۱۹
فروردين

عام‌ترین تعریف از سرانه مطالعه را می توان میانگین مدت زمان مطالعه یک نفر در یک شبانه ‌روز دانست . این معیار در هر کشور متناسب با فرهنگ مستقر در آن اقلیم متغیر است و آنچه این مهم را به چالش های افت و خیز دار می کشاند، سیستم تربیتی است که نهادهای حاکمیتی هر سرزمین از سالها قبل برای آموزش و خودشکوفایی ملت متبوع خود در میان مردم تزریق می کند .

از نظر ارسطو دولت وظیفه دارد علاوه بر تأمین نیازهای مادی شهروندان، بستر رشد اخلاقی و معنوی آنان را فراهم سازد، بلکه دست یابی به خیر اخلاقی هدف و غایت اصلی تشکیل مدینه و دولت شهر است . حال سوال بزرگ اینجاست که در کشور ما به چه میزان برای نهادینه کردن فرهنگی که می بایست از رهرو آموزش و مطالعه به دست آید برنامه ریزی شده و جایگاه ما در میان سایر ملل دقیقا کجاست؟

چندی پیش در رسانه های الکترونیک خبری درز کرد بدین مضمون که سرانه مطالعه در ایران 2 دقیقه در سال است که البته بیشتر به یک شوخی شبیه بود؛ اما در همان زمان دبیر کل نهاد کتابخانه‌های عمومی اعلام کرد که آمار مطالعه در ایران ۷۹ دقیقه در روز است! این مقام مسوول همچنین اعلام کرد که در این میزان، سرانه مطالعه کتب درسی، کتب ادعیه، قرآن، صفحات مجازی و هر چیزی که به خواندن ربط داشته باشد، لحاظ شده است.

این آمار خوش‌بینانه که اعتراض بسیاری از رسانه‌ها و چهره‌های فرهنگی را به دنبال داشت ، در نهایت توانست چند دقیقه‌ای از آمار نهاد کتابخانه‌های عمومی را کم کند و دست آخر اعلام شد آمار سرانه مطالعه ایران ۷۵ دقیقه و ۳۴ ثانیه محاسبه شده که ۱۵‌دقیقه و ۱۷ ثانیه به کتاب، ۲۱ دقیقه و ۳۱ ثانیه برای قرآن و ادعیه، ۳۲ دقیقه و ۳۶ ثانیه روزنامه و پنج دقیقه و۴۲ ثانیه به نشریه‌خوانی اختصاص پیدا کرده است که شامل هر دو فضای مجازی و مکتوب می شد .

طبق آمارهای جهانی، آمریکایی ها ۲۰ دقیقه، انگلیسی ها ۵۵ دقیقه و ژاپنی ها ۹۰ دقیقه از این سرانه را به خود اختصاص داده اند و آماری قابل تامل از سوی یونسکو هم اعلام می کند ژاپن از نظر عادت به کتابخوانی جایگاه نخست را در جهان دارد و ۹۱ درصد مردم این کشور به طور معمول کتاب، روزنامه و مجله می خوانند؛ برای مثال یک ژاپنی در سال بین ۴۶ تا ۴۷ کتاب می خواند و ۶۵ درصد مردم کره جنوبی نیز عادت به مطالعه دارند.

صدالبته در دقت آمارهای متفاوتی که از سوی نهادهای داخلی در این باره منتشر شده است ، همچنین تکثر نهادهایی که در کشورما می تواند در این باره اظهار نظر کنند حرف بسیار است ، اما اگر ملاک 15 دقیقه را برای مطالعه کتاب معتبر شماریم به نیکی میتوان دریافت که به چه علت میان ما و کشورهای پیشرفته جهان فاصله افتاده است .

امیدوارم روزی هستم که جدا از آنچه سالهاست می گوییم بوده ایم به فکر نسل های آینده باشیم تا جای خالی امروز را تجربه نکنیم .

  • رضا منصورنیا
۰۸
آبان
مدیر روابط عمومی مجله موفقیت به بهانه نخستین نشان ایثار و رسانه:

برنامه‌ریزی مدونی برای ترویج فرهنگ ایثار نداریم

(دوشنبه ۳ آبان ۱۳۹۵) ۱۲:۴۲

 

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی خانه فرهنگ ایثار و مقاومت؛ ایثار و دیگرخواهی از دیرباز در ایران به عنوان ارزشی غالب و پذیرفته شده مطرح بوده است و همواره ایثارگران در حافظۀ جمعی مردم این دیار زنده و جائید می‌مانند از فداکاری آریو برزن در برابر لشکر اسکندر تا دهقان فداکار برای نگه داشتن قطار. رسانه‌ها به عنوان یکی از تاثیرگذارترین بخش‌های فرهنگی همیشه در معرفی، شناساندن و تحریک افکار عمومی موثر بوده‌اند به همین دلیل برای نخستین بار امسال در بهمن ماه نشان و جایزه ایثار و رسانه به برترین‌های رسانه در بحث ایثار تعلق خواهد گرفت. به همین بهانه با رضا منصورنیا مدیر روابط عمومی مجله موفقیت به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

به عنوان یک روز‌نامه نگار نظرتان راجع به راه‌های گسترش فضای عمومی ایثار چیست ؟

حلقه مفقود این قضیه بخش فرهنگ‌سازی است. یعنی یک اُرگانی باید در رابطه با جاری و ساری شدن این فرهنگ برای مردم کار کند. عملاً خیلی از نهادها متولی هستند ولی برنامه‌ریزی مدونی در این قضیه نیست. من فکر می‌کنم این بزرگترین ضعف ما است. در حالی که منبعث از فرهنگ و دین ما است. در جای جای دین مبین اسلام و فرهنگ ایران بحث ایثار وجود دارد ولی عملاً به علت عدم برنامه‌ریزی مشخص در نهاد‌های مختلف ممکن است نمی توانند کار خود را به درستی انجام دهند. مثلاً در در ارتباط با تکریم فرهنگ شهادت بنیاد شهید و وزارت ارشاد  و خیلی نهادها درگیر موازی کاری هستند . ممکن است هر کس به لحاظ دید و تفکرش به خاطر مسئولیت اجتماعی که درقبال با مردم و اجتماع دارد کاری انجام دهد. من فکر می‌کنم نبود ساماندهی مراکز مرتبط با این مهم ،  در این سی‌وچند سال اخیر یک جور موازی کاری ایجاد شده است. همه سعی می‌کنند کمک کنند ولی خروجی مشخصی نداشته است.

  • رضا منصورنیا
۰۳
آبان

هشتاد میلیون انسان در جغرافیای بزرگی به نام ایران گرد هم آمده اند و متحد و یک صدا برای ایجاد فردایی بهتر تلاش می کنند. پس از انقلاب بزرگ اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) از میان آرای مردمی نظامی برگزیده شد تا با عنوان "جمهوری اسلامی ایران" فضایی یکدست را برای همه گروه ها و اقوام ایجاد کند تا بتوانند در چهارچوب قانون اساسی ای که به تایید ملت رسید نقشه راه آینده را ترسیم وضمن تعریف اصول و موازین به رفع موانع اهتمام ورزند .

 

در اینکه آن چه در کشور، نه فقط در این عرصه که در همه حوزه ها  - چه آن که در اختیار دولت است و چه آن که در اختیار معترضان و باقی اختیاراتی که در دست بنیادها ، نهادها و سازمانهای عریض و طویل است – در حال وقوع است ، آن مطلوب نسبی و گاه مطلق نیست شک شبه ای نیست اما هر چه هست بهترین ممکن است که گاه نمودی فاجعه بار دارد که تمامیت ارضی ، استقلال سیاسی و اقتصادی کشور را با خود به زیر می کشد و گاه هم در نقطه عکس عمل کرده و موجبات بالندگی ایران اسلامی را فراهم کرده است .

 

برابر اصل یکصد و سیزدهم قانون اساسی ، رییس جمهور به عنوان عالی ترین مقام کشوری بعد از مقام معظم رهبری مجری قانون اساسی و همچنین اداره کننده امور جاری کشور شناخته می شود . برابر اصل یکصد و چهارده این رجل سیاسی با رای مستقیم مردم در جریان انتخابات آزاد به این پست می رسد و به گونه ای تبلور نظر اکثریت مردم برای جهت گیری برنامه های یک دوره چهار ساله در کشور است . در همین راستا نهادهایی چون مجلس نیز با رای مردم بر سر کار می آیند که در کثرت بیشتری از افراد و صدالبته پلورالیزه شده به لحاظ افکار سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و دینی منصوب می گردند . کارآمدی نهادهایی چون مجلس در تصویب قوانینی است که از سوی دولت ، قوی مقننه یا برخاسته از متن نمایندگانش در دفاع از حقوق ملت واقع می شود .

 

این روزها برخی علما در شهرهای مقدس مشهد و قم به صرف قصد یا برگزاری کنسرت موسیقی یا حتی آنچه به روایت دولت ، صرفاً هم سرایی خوانده شد شکستن حرمت حرم حضرت ثامن الحجج امام رضا (ع) و همچنین بانوی مطهره حضرت فاطمه معصومه (سلام ا... علیها) را محکوم کرده و بر آنچه سیاست های کشور در حوزه فرهنگ و هنر است می تازند . در اینکه آیا وجود بقاع متبرکه امامان و امام زادگان دلیلی بر ایجاد حرمت برای یک جغرافیای خاص شود جای تاملات بسیاری است و توجه به این مهم را می طلبد که آیا در تجریش ، شهرری ، شیراز و بسیاری از شهرهای ایران که  افتخار میزبانی وجود متبرک این امامان همام را دارند نیز طراز و معیار علمای ایشان نیز باید به همین سختی و برندگی باشد؟ مگر در همین پایتخت سالنهای متعددی برای اجرای برنامه موسیقی وجود ندارد و مشابه آنها در شهرهایی که ذکر آنها پیشتر رفت به اجرای چنین رویدادهای موسیقیایی نمی پردازند ؟ چگونه می توان جمعیت بسیاری که به سبب قسمت و نسبت در شهری خاص متولد می شوند و نسل اندر نسل در منطقه ای زندگی را ادامه می دهند ، قانون وضع کرد و به هر علت بخشی از حقوق حقه ایشان را نقض نمود یا از آنها سلب تابعیت نمود و بالاجبار ایشان را به جلای وطن محکوم کرد؟

 

در اصل نهم قانون اساسی می خوانیم : "هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه‏ای وارد کند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات،سلب کند."

 

آستان مقدس شاه خراسان حضرت رضا (ع) ، آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه (س) ، آستان متبرک حضرت شاه عبدالعظیم حسنی (ع) ، آستان مقدس حضرت صالح بن موسی الکاظم (ع) و آستان حضرت شاهچراغ (ع) همه نور منوّرند بر تارک آسمان ایران زمین ، امامان شریفی که دم مسیحایی شان از عشق می گفت ، از نور حقیقتی که خدای متعال بر قلوب رحمانی ایشان تابانده بود و چون منشوری آن را بر جان میلیونها انسان منتشر نمودند . لذا گفتار به نام ایشان و صدور حکم به ذم ایشان مردود است . نظارت و صدور حکم در این باره و درباره بسیار مواردی که امروز در پهنه سرزمینی ایران زمین در حال وقوع است با عنایت به حقوقی که سالها قبل در مر قانون گذرانده شده و به تصویت آحاد ملت رسیده است  در وهله اول در اختیار بالاترین مقام کشور به لحاظ سیاسی و دینی یعنی ولی فقیه بوده و در رتبه بعد در دستان رییس جمهور است . قانون برای تمام یک میلیون و ششصد و چهل و هشت هزار و صد و نود و پنج کیلومتر مربع ایران که وجب به وجب آن مدیون خون صدها هزار شهید است یکسان است و ترویج هرگونه قومیت گرایی و گروه گرایی در این میان بیم فئودالیزه شدن کشور و خطر تجزیه آن را نه در این امور معمول که بعدها در سطوح بالاتر را تشدید می کند که این نیز نیازمند توجه ویژه دستگاه حاکمیتی برای برخورد منطقی و قانونی برای خاتمه به اینگونه اختلافات نظر شخصیت ها یا گروهایی خاص است تا با مدلیزه شدن نحوه رسیدگی بتوانند در روندی مشخص به اعتراضات مشابه رسیدگی و اعلام نتیجه نمایند .

 

در پایان جای توجه بسیار دارد که شخصیت ها با توجه به موقعیت سیاسی ، مذهبی ، فرهنگی و اجتماعی ای که در میان مردم دارند از مشوش کردن اذهان عمومی بشدت احتراز کنند چراکه همه هشتاد میلیون ملتی که خود را ایرانی و مسلمان نامیده اند دغدغه ای بس بالاتر از ایشان برای حفظ اصالت دین و فرهنگ خود دارند و اگرچه همانند عده قلیلی که دارای تریبون های مختلف هستند بلندگویی برای فریاد زدن ندارند ، لذا رییس جمهور و مجلسی برگزیده اند تا مدافع حقوق ایشان باشد .

 

امید که حق مطلق را مدافع باشیم .

  • رضا منصورنیا
۲۲
بهمن

روزهای پایانی بهمن 94 ، دوره ای که آن را پسابرجام نامیده اند .

سیمای کشور را می توان بسیار مثبت تر از گذشته ارزیابی نمود و روحیه جمعی مردم نیز حال بهتری را تجربه می کند . همه اینها عالی است ولی بسیار نکاتی را می توان برشمرد که هنوز در آنهابا ضعف جدی روبرو هستیم . گستره این وقایع از فرد شروع می شود و گاه به یک نهاد ختم می شود . نکاتی که شاید کوچک باشد ، اما تلخ و آزار دهنده نمود می کند .

دکتر صادق زیباکلام در کتاب خود با عنوان "ماچگونه ما شدیم؟" شرحی مبسوط بر آنچه که بودیم تا آنچه امروز شدیم روایت می کند . اما جدا از آنچه که بودیم و بارها حرف از تمدنی کهن از باستان تا بدین روز به بلندای 2500 سال و تعمید این فرهنگ افتخارآفرین با آموزه های وحدت بخش محمدی (ص) ، نباید ردپایی از آنچه که در یک جامعه بی هویت امروزی می بینیم ، در برابر چشمانمان هویدا شود. اصلاً قصد آن را ندارم که همه انچه را که می ببنیم تخطئه کرده و خود را تافته جدابافته ببینم ، اما بی تفاوتی و سکوت در برابر واقعیت مشهود را عین ضرر و بی رگی در برابر میلیونها انسانی می دانم که تاروپودم را با آنها عجین می دانم . حتی یک تلنگر کوچک به این روند را عین ثواب و صلاح می بینم .

بخشی از آنچه که امروز به طرح آن خواهم پرداخت دغدغه مدت اخیر است ، لذا امروز تجربیاتی بر من گذشت که بعد از مدت ها دست به قلم شدم و امیدوارم این پروسه را تا آن روز که می توانم ادامه  دهم .

دکتر یوسف اباذری در سخنرانی ای که در دانشگاه تهران پس از مرگ مرتضی پاشایی خواننده جوان موسیقی پاپ داشت ، این سوال را مطرح کرد :«چه شده که می‌آیند و مسائل واقعی‌ای را که ما با آن روبه‌رو هستیم از ذهن ما می‌برند؟»

اباذری ادامه می دهد : «برای من خیلی جالب است که ۲۰۰-۳۰۰ هزار، یک میلیون نفر، یک ملتی می‌افتند به... و در مجلس ترحیم... شرکت می‌کنند... چرا مردم ایران به این افلاس افتاده‌اند؟ اینجا است که تحلیل بسیار مهم است.»

دیر زمانی گذشته از کلامی که آیت الله خمینی در قامت بنیانگذار جمهور اسلامی ایران مبنی بر مبارزه با بی تفاوتی اجتماعی و سیاسی در میان جوانان و لزوم مسئولیت پذیری این قشر از جامعه در تعاملات درونی جامعه بارها و بارها اشاره نمودند و حتی نزدیک به این مضمون را به خاطر می آورم که مراکز آموزشی همه شان باید سیاسی باشد ، اما این دغدغه ارزشمند را این روزها یا نمی خواهند یا نمی خواهیم دریابیم .

مهم این نیست که آیا جریانی از روی تعمد جوان ایرانی را به رنگ مو یا پوشش روزآمد بازیگران شُهره ایرانی بیشتر متمایل می کند تا آنچه که می تواند تن فروشی ، اعتیاد و اخلاقیات نامتعارف را از بطن این اجتماع مبتلا ،افسرده و سردرگم برهاند ، لذا آن روی سیاه سکه این است که این جمعیت مستعد حتی نیم نگاهی به آنچه که به آینده ای سعادتمندانه و رسیدن به کمالات انسانی منتهی شان می کند نداشته و سبک زندگی هیجانی و رسیدن به لذات آنی را به مراتب ترجیح می دهند . این زنگ خطر را بیست سال پیش بسیاری از جامعه شناسان به صدا درآوردند ، لذا ذات مرده پرستی که درون مان از موضع ظاهراً متعقلانه حکم صادر می کند ، رضایت دارد تا بر همان منبر بنشیند و بر آنچه بر ما گذشته است مرثیه بخواند و بر آنچه که غفلت کرده یا درقبال آن بی توجهی نموده است خط بطلان بکشد و از خود رفع مسؤولیت کرده و همه را متوجه دیگران نماید. سیمای دردناک ایرانیان، امروز با پُست های شبه روشنفکری و سلفی های نیمه هوشیار تا اشتراک گذاری فخش ها و ازادی های یواشکی اش بیشتر عجین است تا آموختن بایدها.

عرصه هنرآفرینی محدود به مجاز شده و بویی از واقعیت نبرده است . در اصل بر بستری روان و بر مرکبی سوار شده ایم که نحوه تعامل در آن را دانسته نمی دانیم . در این رهرو آنچه را که حریم شخصی اش می خوانیم بارها هتک حرمت می شود و بسیاری از شخصیت های غیر ایرانی بیشتر از ایرانیان پذیرای بازخوردهای این جمع شده است . از آنچه که در اعتراض به بی توجهی به معضل پدیده شاندیز در صفحات شخصی باراک اوباما و لوران فابیوس رفت تا بیرحمی عامدانه ای که در کوران جام جهانی بر صفحه مسی آرژانتینی و بر بنجامین ویلیامز استرالیایی در جام ملت های اسیا گذشت ، ویترینی را از واقعیت های امروزی مان به نمایش گذاشت که واقعی یا غیر واقعی بودن آن را به وجدان بیدار و فطرت بی زنگار درونی مان واگذار می کنم .

  • رضا منصورنیا