رضا منصورنیا

هشتاد میلیون انسان در جغرافیای بزرگی به نام ایران گرد هم آمده اند و متحد و یک صدا برای ایجاد فردایی بهتر تلاش می کنند. پس از انقلاب بزرگ اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) از میان آرای مردمی نظامی برگزیده شد تا با عنوان "جمهوری اسلامی ایران" فضایی یکدست را برای همه گروه ها و اقوام ایجاد کند تا بتوانند در چهارچوب قانون اساسی ای که به تایید ملت رسید نقشه راه آینده را ترسیم وضمن تعریف اصول و موازین به رفع موانع اهتمام ورزند .

در اینکه آن چه در کشور، نه فقط در این عرصه که در همه حوزه ها  - چه آن که در اختیار دولت است و چه آن که در اختیار معترضان و باقی اختیاراتی که در دست بنیادها ، نهادها و سازمانهای عریض و طویل است – در حال وقوع است ، آن مطلوب نسبی و گاه مطلق نیست شک شبه ای نیست اما هر چه هست بهترین ممکن است که گاه نمودی فاجعه بار دارد که تمامیت ارضی ، استقلال سیاسی و اقتصادی کشور را با خود به زیر می کشد و گاه هم در نقطه عکس عمل کرده و موجبات بالندگی ایران اسلامی را فراهم کرده است .

برابر اصل یکصد و سیزدهم قانون اساسی ، رییس جمهور به عنوان عالی ترین مقام کشوری بعد از مقام معظم رهبری مجری قانون اساسی و همچنین اداره کننده امور جاری کشور شناخته می شود . برابر اصل یکصد و چهارده این رجل سیاسی با رای مستقیم مردم در جریان انتخابات آزاد به این پست می رسد و به گونه ای تبلور نظر اکثریت مردم برای جهت گیری برنامه های یک دوره چهار ساله در کشور است . در همین راستا نهادهایی چون مجلس نیز با رای مردم بر سر کار می آیند که در کثرت بیشتری از افراد و صدالبته پلورالیزه شده به لحاظ افکار سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و دینی منصوب می گردند . کارآمدی نهادهایی چون مجلس در تصویب قوانینی است که از سوی دولت ، قوی مقننه یا برخاسته از متن نمایندگانش در دفاع از حقوق ملت واقع می شود .

این روزها برخی علما در شهرهای مقدس مشهد و قم به صرف قصد یا برگزاری کنسرت موسیقی یا حتی آنچه به روایت دولت ، صرفاً هم سرایی خوانده شد شکستن حرمت حرم حضرت ثامن الحجج امام رضا (ع) و همچنین بانوی مطهره حضرت فاطمه معصومه (سلام ا... علیها) را محکوم کرده و بر آنچه سیاست های کشور در حوزه فرهنگ و هنر است می تازند . در اینکه آیا وجود بقاع متبرکه امامان و امام زادگان دلیلی بر ایجاد حرمت برای یک جغرافیای خاص شود جای تاملات بسیاری است و توجه به این مهم را می طلبد که آیا در تجریش ، شهرری ، شیراز و بسیاری از شهرهای ایران که  افتخار میزبانی وجود متبرک این امامان همام را دارند نیز طراز و معیار علمای ایشان نیز باید به همین سختی و برندگی باشد؟ مگر در همین پایتخت سالنهای متعددی برای اجرای برنامه موسیقی وجود ندارد و مشابه آنها در شهرهایی که ذکر آنها پیشتر رفت به اجرای چنین رویدادهای موسیقیایی نمی پردازند ؟ چگونه می توان جمعیت بسیاری که به سبب قسمت و نسبت در شهری خاص متولد می شوند و نسل اندر نسل در منطقه ای زندگی را ادامه می دهند ، قانون وضع کرد و به هر علت بخشی از حقوق حقه ایشان را نقض نمود یا از آنها سلب تابعیت نمود و بالاجبار ایشان را به جلای وطن محکوم کرد؟

در اصل نهم قانون اساسی می خوانیم : "هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه‏ای وارد کند و هیچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور آزادی های مشروع را، هر چند با وضع قوانین و مقررات،سلب کند."

آستان مقدس شاه خراسان حضرت رضا (ع) ، آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه (س) ، آستان متبرک حضرت شاه عبدالعظیم حسنی (ع) ، آستان مقدس حضرت صالح بن موسی الکاظم (ع) و آستان حضرت شاهچراغ (ع) همه نور منوّرند بر تارک آسمان ایران زمین ، امامان شریفی که دم مسیحایی شان از عشق می گفت ، از نور حقیقتی که خدای متعال بر قلوب رحمانی ایشان تابانده بود و چون منشوری آن را بر جان میلیونها انسان منتشر نمودند . لذا گفتار به نام ایشان و صدور حکم به ذم ایشان مردود است . نظارت و صدور حکم در این باره و درباره بسیار مواردی که امروز در پهنه سرزمینی ایران زمین در حال وقوع است با عنایت به حقوقی که سالها قبل در مر قانون گذرانده شده و به تصویت آحاد ملت رسیده است  در وهله اول در اختیار بالاترین مقام کشور به لحاظ سیاسی و دینی یعنی ولی فقیه بوده و در رتبه بعد در دستان رییس جمهور است . قانون برای تمام یک میلیون و ششصد و چهل و هشت هزار و صد و نود و پنج کیلومتر مربع ایران که وجب به وجب آن مدیون خون صدها هزار شهید است یکسان است و ترویج هرگونه قومیت گرایی و گروه گرایی در این میان بیم فئودالیزه شدن کشور و خطر تجزیه آن را نه در این امور معمول که بعدها در سطوح بالاتر را تشدید می کند که این نیز نیازمند توجه ویژه دستگاه حاکمیتی برای برخورد منطقی و قانونی برای خاتمه به اینگونه اختلافات نظر شخصیت ها یا گروهایی خاص است تا با مدلیزه شدن نحوه رسیدگی بتوانند در روندی مشخص به اعتراضات مشابه رسیدگی و اعلام نتیجه نمایند .

در پایان جای توجه بسیار دارد که شخصیت ها با توجه به موقعیت سیاسی ، مذهبی ، فرهنگی و اجتماعی ای که در میان مردم دارند از مشوش کردن اذهان عمومی بشدت احتراز کنند چراکه همه هشتاد میلیون ملتی که خود را ایرانی و مسلمان نامیده اند دغدغه ای بس بالاتر از ایشان برای حفظ اصالت دین و فرهنگ خود دارند و اگرچه همانند عده قلیلی که دارای تریبون های مختلف هستند بلندگویی برای فریاد زدن ندارند ، لذا رییس جمهور و مجلسی برگزیده اند تا مدافع حقوق ایشان باشد .

امید که حق مطلق را مدافع باشیم .