بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری های ایران در حالی پایان یافت که مصلای تهران در مقایسه با سالهای قبل بیشتر میزبان رسانه های دولتی و نام های کمتر آشنای مطبوعاتی بود .
بحران مطبوعات در ایران از چند سال قبل و با بالا گرفتن تب شبکه های اجتماعی در ایران حتی برندهای مطرح را هم در نوردید و اگرچه در ظاهر هنوز هم بخش بازرگانی برخی نشریات تیراژهای فرضی را برای حفظ مشتریان خود به آنها می گویند ولی در واقع سیر نزولی اقبال مردم به رسانه های مکتوب ، چیزی فراتر از اینها است .
با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید ، برنامه هایی برای برون رفت از این بحران از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد ایران در قالب ارایه یارانه های مطبوعاتی به رسانه ها و همچنین ترغیب مخاطبان در قالب طرحی با عنوان " اشتراک نیم بها " به اجرا رسید که بعلت اجرای بسیار ضعیف و پاسخگو نبودن بموقع مجریان توزیع نشریات ، نارضایتی اغلب مخاطبان را در پی داشت و اکنون با ترک مجلات روزنامه های معتبر از این پروتکل ، چهره ای مشابه نمایشگاه مطبوعات 96 نیز در تارنمای اشتراک دات آِی آر دیده می شود . همچنین در قالب طرحی دیگر نیز بخشی دیگر از معاونت مطبوعاتی برای توزیع مجلات برگشتی در سطح مراکز کم برخوردار و ارایه سوبسید به ناشران ایجاد شد که همچنان در حال فعالیت برای پوشش کسری شدید منابع مالی در رسانه های مکتوب ایرانی است .
از نکات عجیب دورهمی سالانه مطبوعات ایران به عدم حضور رییس جمهور در افتتاحیه یا اختتامیه این رویداد و حضور سایر شخصیت های سیاسی در رده های بعدی مملکتی اشاره کرد که به نوعی از ارزش آن کاسته است . ریزش شدید مطبوعات و مجلات حاضر در سالهای گذشته و حضور اغلب رسانه های حوزوی و دولتی و چند رسانه نوپای در جستجوی نام حکایت از این مهم دارد که بحران مالی حتی این اجازه را نداده است که یک رسانه رقمی حداقل معادل یکصد میلیون ریال را برای مهمترین عرصه قدرت نمایی و ارتباط رو در رو با طرفداران خود را با طیب خاطر انتخاب کند .
در مصاحبه ای که با یکی از مدیران مجلات مطرح ایرانی داشتم از برنامه قطعی این رسانه برای تغییر کاربری مؤسسه به حوزه دیجیتال و مطالعه برای برون رفت از بحران دربرگیرنده این مجموعه سخن به میان آمد که مبین بخشی از واقعیت ریزش مخاطب به شمار می آید . مخاطبی که تا دیروز محبور بود برای تهیه مطالب چند هزار تومانی را هزینه کند امروز هر صبح و شام از طریق برنامک تلگرام به رایگان صفحه نخست مطبوعات را میبیند و به روز ترین مطالب علمی انگیزشی ، فرهنگی اجتماعی و سیاسی را به چشم بر هم زدنی مرور می کند و به روز ترین پادکست ها و موسیقی ها را می شنود بدون اینکه نگران مسؤولیتی باشد که در کشورهای توسعه یافته از آن به کپی رایت یاد می شود .
در یک جمع بندی کلی شاید بتوان علیرغم گزارش تارنمای رسمی نمایشگاه مطبوعات که به رشد 30 درصدی مخاطبان از این نمایشگاه اذعان داشته است ، آن را ضعیف ترین و بی انگیزه ترین هم آیش رسانه ای ایران در بعد از انقلاب به حساب آورد . از امروز تا یک سال بعد معلوم نیست شاهد چه میزان از تعطیلی ها در این بخش از کشور باید بود ، اما آنچه در افق اطلاع رسانی ایران بیش از هر چیز خودنمایی می کند ، لزوم فعالیت هدفمند بر روی ایجاد رسانه های دیجیتال و هوشمند برای مخاطبی است که با حجم وسیعی از اطلاعات بر بستر تلفن همراه در حرکت است .
